After a long period of rest, and inner search through valleys dry neither from inspiration nor fantasy, but from a complex system of oppresion, i came forth again with a quick sketch and i am ready to start again, slowly at this very beginning but steadily, thanks to you.
2 comments:
Σχηματίζω χαμόγελα και βλέμματα κρυφά, μυστηριακά και ονειρικά, με το μελάνι να τρέχει όπως το αίμα που κυλά.
Δυστυχώς, δε μπορώ να βρώ πολλούς άλλους τρόπους να σβήσω τη θλίψη που ανοίγω...
C.
Κοίτα!Τα όρη φιλούν ψηλά τους ουρανούς.
Και τα κύματα αγκαλιάζονται,
ούτε θηλυκό άνθος δεν θα συγχωρεθεί αν τον αδελφό του περιφρονήσει.
Και το ηλιόφως την γη εναγκαλίζεται,και τη θάλασσα φιλούν οι φεγγαραχτίδες.
Μα τι αξίζουν όλα τούτα τα φιλήματα..
αν δε με φιλείς εσύ?
"....8...."
Post a Comment